PROPAGANDA DEĞİL, GERÇEKLER: DİZİDE NELER ANLATILIYOR?
Ezber bozan 22 bölümlük dizi, iktidardaki Kore İşçi Partisi'nin idealist bir sekreterinin, ülkenin ücra bir köşesi olan Paekhak Ovası'na gönderilmesiyle başlıyor. Ancak kahramanımız, burada propaganda afişlerindeki gibi bir refahla değil, sistemin çürümüşlüğüyle yüzleşiyor. Karakter, raporlarla durumu yukarıya bildirmek yerine, halkın arasına karışarak sorunların kökenine iniyor ve düzenin bozuk çarklarına çomak sokmaya çalışıyor.
YOLSUZLUK, KAYIRMACILIK, SEFALET... REJİMİN GÖZ YUMDUĞU HER ŞEY EKRANDA
Diziyi sarsıcı kılan şey ise sorunları üstünkörü geçiştirmemesi. Aksine, Kuzey Kore'de konuşulması bile yasak olan konular tüm çıplaklığıyla işleniyor. Çürümüş altyapı, liyakatsiz yöneticilerin kayırmacılığı, berbat bir iş ahlakı, halkın ihtiyaçlarının hiçe sayılması ve gençlerin tarımdan kaçarak başka işler araması gibi konular, detaylı sahnelerle izleyiciye aktarılıyor. Dizideki karakterler rejimin ideolojisini değil, ama o ideolojinin sahadaki fiyaskoya dönüşen uygulamalarını sert bir dille eleştiriyor.
BU BİR TESADÜF MÜ? UZMANLAR 'KONTROLLÜ MESAJ' DİYOR
Peki, demir yumrukla yönetilen bir ülkede böylesine bir diziye nasıl izin verildi? Uzmanlara göre bu, rejimin bir "kontrollü öz eleştiri" hamlesi olabilir. Yönetim, halkın hoşnutsuzluğunu bildiği konuları kendisi eleştirerek, "sorunların farkındayız ve çözüyoruz" imajı yaratmaya çalışıyor olabilir. Bir diğer teori ise, bu tür yapımlarla özellikle Batı kültürüne ilgi duyan genç nesile "reformist" bir mesaj vererek onları sistemin içinde tutma amacı taşıdığı yönünde. Sebebi ne olursa olsun, bu dizi Kuzey Kore'nin katı propaganda duvarında açılmış en büyük gedik olarak tarihe geçti.
